பொறுமையின் பரிசு

பொறுமையின் பரிசு.
ஒரு அடர்ந்த காட்டில், ‘சீக்கு’ என்றொரு சுறுசுறுப்பான அணில் வாழ்ந்து வந்தது. ஆனால், சீக்குவிடம் ஒரு கெட்ட பழக்கம் இருந்தது. அதுதான் அவசரம். எதற்கெடுத்தாலும் அவனுக்குப் பொறுமையே இருக்காது.
அந்தக் காட்டின் நடுவே ஒரு பெரிய மாமரம் இருந்தது. அதன் மாம்பழங்கள் என்றால் எல்ல விலங்குகளுக்கும் உயிர். அந்த வருடம், மரம் முழுவதும் காய்கள் காய்த்துக் குலுங்கின. “ஆஹா! இந்த முறை நமக்கு மாம்பழத் திருவிழாதான்!” என்று விலங்குகள் எல்லாம் மகிழ்ச்சியுடன் பேசிக்கொண்டன.
எல்லா விலங்குகளும் பழங்கள் பழுத்து, தானாகக் கீழே விழுவதற்காகக் காத்திருந்தன. ஆனால் சீக்கு அணிலுக்குப் பொறுக்கவில்லை. மரத்தின் உச்சியில், மற்ற காய்களை விடப் பெரியதாகவும், அழகாகவும் ஒரு மாங்காய் இருந்தது. சீக்குவின் கண்கள் அந்த மாங்காயின் மீதே இருந்தன.
“நான் ஏன் காத்திருக்க வேண்டும்? நானே சென்று அந்தப் பெரிய பழத்தைப் பறிப்பேன்,” என்று தனக்குத்தானே சொல்லிக்கொண்டது.
காட்டின் பெரியவரான முத்துத் தாத்தா குரங்கு, “சீக்கு, அவசரப்படாதே. அது இன்னும் காயாகத்தான் இருக்கிறது. பொறுமையாக இரு, நல்ல মিষ্টিப் பழம் கிடைக்கும்,” என்று அறிவுரை சொன்னது.
ஆனால் சீக்கு அதைக் காதில் வாங்கிக்கொள்ளவே இல்லை. ‘சர்சர்’ என்று மரத்தில் ஏறியது. அந்தப் பெரிய மாங்காயைப் பறிக்க முயற்சி செய்தது. ஆனால் அந்தக் காய், கிளையோடு கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொண்டிருந்தது. சீக்கு தன் முழு பலத்தையும் ఉపయోగించి கிளையை உலுக்கியது. அதன் முயற்சியால், அந்தக் காய் ‘பொத்’ என்று கீழே விழுந்தது.
பெரிய காயை வீழ்த்திவிட்ட பெருமையுடன் சீக்கு கீழே குதித்து ஓடிவந்தது. ஆசையுடன் அந்தக் காயைக் கடித்தது. அவ்வளவுதான்! அதன் முகம் சுருங்கிப் போனது. “ச்சீ… ஒரே புளிப்பு!” என்று அந்தக் காயைத் தூக்கி எறிந்தது. அவசரப்பட்டதால், ஒரு நல்ல பழம் வீணாகிப் போனதை எண்ணி வருத்தப்பட்டது.
சில நாட்கள் சென்றன. ஒரு வெள்ளிக்கிழமை மதியம், இதமான காற்று வீசியது. மரத்தில் இருந்த பழங்கள் எல்லாம் நன்கு பழுத்து, தங்க நிறத்தில் மினுமினுத்தன. ஒவ்வொன்றாக, இனிப்பான வாசனையுடன் மரத்திலிருந்து கீழே விழத் தொடங்கின.
எல்லா விலங்குகளும் ஓடிவந்து, ஆளுக்கொரு பழத்தை எடுத்து மகிழ்ச்சியுடன் உண்ணத் தொடங்கின. சீக்கு அமைதியாக ஓரமாக நின்றிருந்தது.
அதைக் கவனித்த முத்துத் தாத்தா குரங்கு, ஒரு இனிப்பான மாம்பழத்தை எடுத்து வந்து சீக்குவிடம் கொடுத்தது. “பார்த்தாயா சீக்கு, பொறுமையாக இருந்ததால் எவ்வளவு சுவையான பழம் கிடைத்திருக்கிறது என்று,” என்றது.
சீக்கு அந்தப் பழத்தை வாங்கிச் சாப்பிட்டது. ஆஹா! என்னவொரு தேன் போன்ற இனிப்பு! அன்று சீக்கு ஒரு பாடத்தைக் கற்றுக்கொண்டது. பொறுமையாக இருந்தால் கிடைக்கும் பரிசு, எப்போதும் சுவையாகவே இருக்கும்.