மேகத்தின் பயணம் – Story of Cloud Traveling

ஒரு வியாழக்கிழமை மதியம், வானத்தில் ‘சிட்டு’ என்றொரு வெண் பஞ்சு போன்ற மேகம் மிதந்து கொண்டிருந்தது. கீழே பச்சை வயல்கள், வளைந்து ஓடும் ஆறு என உலகம் அழகாகத் தெரிந்தது. சிட்டுவுக்கு எல்லாவற்றையும் பார்க்கப் பார்க்க ஒரே வியப்பு.

அதன் மனதில் ஒரு கேள்வி எழுந்தது. ‘கதிரவன் ஒளி தருகிறான். ஆறு நீர் தருகிறது. மரங்கள் நிழல் தருகின்றன. நான் என்ன செய்கிறேன்? என்னுடைய வேலை என்ன?’

இந்தக் கேள்விக்கு விடை தேட, சிட்டு மேகம் மெல்லப் பயணிக்கத் தொடங்கியது.

முதலில், பிரகாசமாக ஒளி வீசிக் கொண்டிருந்த கதிரவனிடம் சென்றது. “ஒளி தரும் கதிரவனே, நான் இந்த உலகத்திற்கு என்ன பயன் என்று சொல்ல முடியுமா?” என்று கேட்டது.

கதிரவன் புன்னகைத்து, “ஓ, நீ எனக்குப் பெரிய உதவி செய்கிறாய், சிட்டு. சில நேரங்களில் என் வெப்பம் அதிகமாக இருக்கும்போது, நீ வந்து உயிர்களுக்கு இதமான நிழல் தருகிறாய் அல்லவா?” என்றான்.

இதைக் கேட்டதும் சிட்டுவுக்குச் சற்று மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. ஆனாலும், இது மட்டும் தன் வேலையாக இருக்காது என்று தோன்றியது.

பிறகு, ‘சலசல’வென வீசிக்கொண்டிருந்த காற்றை வழிமறித்தது. “காற்றே, என் வேலை என்னவென்று உனக்குத் தெரியுமா?” என்று கேட்டது.

காற்று சிரித்துக்கொண்டே, “தெரியாமலா? நான் உன்னைத்தான் என் தோள்களில் சுமந்து செல்கிறேன். ஓரிடத்தில் இருக்கும் நீரைச் சேகரித்து, தாகமாக இருக்கும் இன்னொரு இடத்திற்குக் கொண்டு செல்வது நீதானே!” என்றது.

காற்று சொன்னது சிட்டுவுக்குப் புரியவில்லை. அப்போது, காற்று சிட்டுவையும் அதன் நண்பர்களான மற்ற மேகங்களையும் ஓரிடத்தில் ஒன்று சேர்த்தது. சிட்டு இப்போது இலேசாக இல்லை. நிறைய நீரைச் சுமந்ததால், சற்று బరువుடனும் கருமையாகவும் மாறியது.

காற்று அவர்களை வறண்ட நிலத்தின் மேல் கொண்டு சென்றது. அங்கே மரங்களும் செடிகளும் வாடிப் போயிருந்தன. ஒரு உழவர் கவலையுடன் வானத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

அந்த வாடிய பயிர்களைப் பார்த்ததும் சிட்டு மேகத்தின் மனதுக்குள் ஏதோ செய்தது. அது தன்னிடமிருந்த நீர்த்துளிகளை மெல்லக் கீழே சிந்த ஆரம்பித்தது. சில நிமிடங்களில், எல்லா சேர்ந்து ‘சோ’வென மழையாகப் பொழிந்தன.

மழை நீர் பட்டதும், வாடிய செடிகள் அனைத்தும் புத்துயிர் பெற்றன. உழவர் ஆனந்தத்தில் துள்ளிக் குதித்தார். எங்கும் மண் வாசனை நிறைந்தது.

மழை நின்ற பிறகு, கதிரவன் மீண்டும் தோன்றினான். வானத்தில் ஏழு வண்ணங்களில் வானவில் விரிந்தது.

கதிரவன் சிட்டுவைப் பார்த்து, “இப்போது புரிகிறதா, சிட்டு? உன் மிக முதன்மையான வேலை இதுதான். தாகத்தில் இருக்கும் பூமிக்கு நீரைத் தந்து, உயிர்களை வாழ வைப்பதுதான் உன் பணி,” என்றான்.

அன்றுதான் சிட்டு மேகத்திற்குத் தன் அருமை புரிந்தது. அது மிகவும் பெருமையுடனும் மகிழ்ச்சியுடனும் வானத்தில் மிதந்து சென்றது.