கணினித் திரைக்குப் பின்னால் ஒரு காதல்

A Love Behind the Computer Screen – நவீன நிறுவனமான ‘புதிய தளம்’மின் 12-வது மாடியில், எப்போதும் பரபரப்பு இருக்கும். கணினிகளின் சத்தம், தொலைபேசி உரையாடல்கள், ஊழியர்களின் விரைவான அசைவுகள் என ஒரு தேனீக்கூட்டம் போல அந்த அலுவலகம் இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. அதே மாடியில், திட்டப் பிரிவில் அமர்ந்திருந்தாள் மலர். அவளது கூரிய பார்வை, தரவுகளை நுணுக்கமாக ஆராய்ந்து கொண்டிருக்கும்.

மலர், தன் வேலையில் ஒரு சிங்கத்தைப் போல, எதையும் தவறவிடாமல் பார்த்துக் கொள்வாள். அவளது மேசையில் எப்போதும் கோப்புகளும், திட்ட அறிக்கைகளும் குவிந்திருக்கும். அவளுக்கு எதிர்த்த மேசையில் புதிதாகச் சேர்ந்திருந்தான் ஆகாஷ். ஒரு கலகலப்பான இளைஞன். வேலையிலும் சரி, பொதுவான உரையாடல்களிலும் சரி, அவன் சிரிப்பு சத்தம் எப்போதும் மலரின் காதுகளில் வந்து விழும்.

மலர், ஆரம்பத்தில் ஆகாஷின் அந்தச் சிரிப்பை ஒரு தொந்தரவாகவே பார்த்தாள். அவளது ஆழ்ந்த சிந்தனைகளுக்கு இடையில், அவனது உற்சாகம் ஒரு சிறு தடையாகத் தெரிந்தது.

ஒரு நாள், மலர் ஒரு முக்கியமான அறிக்கையைச் சமர்ப்பிக்கத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தாள். கடைசி நேரத்தில், ஒரு பெரிய கோப்பு காணாமல் போனது. பதற்றத்தில் அவள் தேடிக் கொண்டிருந்தபோது, ஆகாஷ் அவளைக் கவனித்தான்.

“என்ன ஆச்சு மலர்? எதையாவது தேடுகிறீர்களா?” என்று கேட்டான்.

மலர் கோபத்துடன், “என் முக்கியத் தரவுக் கோப்பையைக் காணவில்லை. இது இல்லையென்றால் என் எல்லா உழைப்பும் வீண்,” என்றாள்.

அமைதியாக அவளது கணினித் திரையைப் பார்த்த ஆகாஷ், “நீங்கள் வேறு ஒரு கோப்புறையில் சேமித்திருக்கலாம். அதோ, இந்தப் பக்கத்தில் பாருங்கள்,” என்று கை காட்டினான். அவன் சொன்னது போலவே, அந்தக் கோப்பு அங்கே இருந்தது.

அவள் கண்களில் நன்றி தெரிந்தது. அன்றுதான் ஆகாஷை அவள் முதன்முதலில் ஒரு சக ஊழியனாகப் பார்த்தாள்.

அதன் பிறகு, அவர்களின் உரையாடல்கள் மெல்ல அதிகரிக்கத் தொடங்கின. வேலையில் ஏற்படும் சந்தேகங்கள், புதிய திட்டங்கள் குறித்த விவாதங்கள் என அவர்கள் ஒருவரையொருவர் புரிந்துகொள்ள ஆரம்பித்தனர். மலரின் தீவிரமான இயல்புக்கு, ஆகாஷின் நகைச்சுவை ஒரு புது வெளிச்சத்தைக் கொடுத்தது. ஆகாஷின் சில நேரத்து அவசரங்களுக்கு, மலரின் திட்டமிடும் குணம் ஒரு வழிகாட்டியாக அமைந்தது.

ஒரு மழை நாள் அன்று, மாலை நேரம். அலுவலகத்தில் ஊழியர்கள் குறைந்துவிட்டனர். பெரும் மழை பெய்து கொண்டிருந்ததால், அனைவரும் வீட்டிற்குச் செல்லத் தயங்கினர். மலர் தனது இருக்கையில் அமர்ந்து, புத்தகத்தைப் படித்துக் கொண்டிருந்தாள். அப்போது ஆகாஷ், இரண்டு தேநீர் கோப்பைகளுடன் வந்தான்.

“இந்தக் குளிரான மழை நாளில், சூடான தேநீர் அருமையாக இருக்குமே?” என்று புன்னகையுடன் ஒரு கோப்பையை அவளிடம் நீட்டினான்.

மலர், அந்தத் தேநீர் கோப்பையை வாங்கிக்கொண்டாள். ஜன்னல் வழியாகப் பெய்யும் மழையையும், எதிரே தேநீர் அருந்திக்கொண்டிருக்கும் ஆகாஷையும் பார்த்தாள். அவனது கண்களில் ஒரு தனித்துவமான குறும்புத் தீப்பொறி தெரிந்தது.

அவர்களின் உரையாடல்கள் மெல்ல வேலையைத் தாண்டிப் பயணிக்க ஆரம்பித்தன. விடுமுறை நாட்களில் திரைப்படங்கள், புதிய உணவகங்கள், புத்தகங்கள் எனப் பலவற்றைப் பற்றியும் பேசினர். மலரின் முகத்தில் எப்போதும் ஒரு மெல்லிய புன்னகை இருக்கும். ஆகாஷின் சத்தமான சிரிப்பு இப்போது அவளுக்குப் பிடித்தமான இசையாக மாறிப்போனது.

ஒரு நிறுவனத்தின் ஆண்டு விழா நெருங்கியது. எல்லோரும் தயாராகிக் கொண்டிருந்தனர். மலர் வழக்கம்போல் தன்னுடன் பணிபுரியும் தோழிகளுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தாள். அப்போது ஆகாஷ், தைரியத்துடன் மலரிடம் ஒரு மலர்க்கொத்தை நீட்டினான்.

“மலர், உன் கணினித் திரைக்குப் பின்னால், என் மனதில் நீ என்றென்றைக்கும் பதிந்துவிட்டாய். இந்த விழாவை விட, உன்னுடன் என் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நாளையும் கொண்டாட விரும்புகிறேன்,” என்று தயக்கத்துடன் கூறினான்.

மலர் திகைத்துப் போனாள். அவனது கண்களில் தெரிந்த நேர்மையையும், எதிர்பாராத அன்பையும் பார்த்தாள். அவளது முகம் சிவந்தது. ஒரு மெல்லிய புன்னகையுடன் அந்த மலர்க்கொத்தை வாங்கிக் கொண்டாள். அவளது அமைதியான பதில், அவளது சம்மதத்தை ஆகாஷுக்கு உணர்த்தியது.

மறுநாள் அலுவலகத்திற்கு வந்தபோது, அவர்களின் காதல் களிமண்ணில் புதிதாகச் செதுக்கிய ஒரு சிற்பம் போல, அனைவராலும் பேசப்பட்டது. இனி, கணினித் திரைக்குப் பின்னாலும், கோப்புகளுக்கு மத்தியிலும் ஒரு அழகிய காதல் கதை மலரும். அது அவர்களின் பணிச்சூழலுக்கு ஒரு புது வசந்தத்தைத் தரும்.